Om 13u30 landen we in Lusaka airport waar we een eerste glimp van Bernard opvangen. Hij is bijna helemaal kaalgeschoren en maakt een ietwat zenuwachtige indruk : wat gaan we hier met die twee pippo’s beleven. We spoelen eerst onze kelen in de bar van de luchthaven. Bernard vertelt intussen honderduit over Asante , leven in Chongwé en het project dat hij hier leidt in het NISTCOL (national in service teachers college)
Na een halfuurke is het tijd om op te stappen en begeven we ons naar de auto van Bernard. We ontdekken een heel bestofte auto met daarin boodschappen die Bernard in Shoprite, Manda hill kocht ; voor hij ons kwam afhalen : vlees, stokbrood, ander brood, water en melk. Bernard vertelt ons dat we nog wel zullen ontdekken hoe het komt dat zijn wagen van binnen en buiten onder het rode stof zit !
We vertrekken naar Chongwé en rijden langs de great east road. Er is niet veel verkeer, we komen voorbij een grote groenteplantage waar reusachtige sproeiers het gewas besproeien. Even verder zien we een droog en verdord landschap met hier en daar hutten. Langs de weg lopen vrouwen en kinderen en zien we nu en dan een volgeladen vrachtwagen. Er is ook op regelmatige afstand politiecontrole : je kan je hier maar beter aan de wegcode houden.
Ignace vertelt Bernard dat onze dokter adviseerde om onze bloedgroep te laten onderzoeken zodat we van elkaar weten of we van of aan elkaar bloed kunnen geven wanneer dit tijdens deze reis nodig zou blijken. Zambia kent veel aids en je kan maar beter van een kennis bloed krijgen dan dat ze hier ongekend bloed in je aders laat stromen. Bernard ontnuchtert ons algauw : Bloedgroep, maar jongens toch, beziet dat hier een keer. Als je hier een ongeluk hebt en je bent dodelijk gewond, ja, vergeet het dan maar. Voor je hier de eerste de beste dokter te zien krijgt, ben je allang doodgebloed. Er zou veel lokaal volk naartoe komen kijken maar het zou best een tijdje duren voor het iemand in zijn hoofd zal krijgen om daadwerkelijk hulp in te roepen ! Allez, dat is dan alweer een hele geruststelling !
Eenmaal in Chongwé, het eerste dorp voorbij Lusaka slaan we bij het benzinestation linksaf : dit is een stoffige brede weg en we merken algauw hoe het komt dat er zoveel stof in en tussen de zetelspleten van de auto zit. Door de kleinste kieren komt het aan alle kanten de auto ingevlogen : onze bagage en de shoprite zakken hebben algauw dezelfde stoffige kleur als de wagen.
Na enkele minuten zien we drie identieke huizen, het middelste zal voor een dagje of veertien ons logement worden. Rondom de tuin is er een hoog hekken en Bernard opent de rode poort om de oprit op te rijden. Lois en de hond Masiko begroeten ons. Lucy en Asante verschijnen in de deuropening. De ramen en de deur (voor en achterdeur) zijn extra beveiligd door tralies. Het eerste wat me opvalt zijn bidons met (in mijn ogen troebel) water. De bovenrand van het plastiek kleurt groen door de algen. Wat is hiervan de betekenis ?
Het huis is ruim, in de eetkamer staat een hele grote eettafel. In het salon staan een driezit en twee clubs, in deze ruimte zie je ze bijna niet staan. In de hoek van de kamer een park en het speelgoed van Asante. Er zijn drie slaapkamers en twee badkamers. Bernard heeft zijn eigen bureau met laptop (maar internet gebruiken is hier niet te doen : traag !!!!) In de Tv-kamer staat een superdeluxe tv-toestel met een massa videobanden en cd’s + een grote frigo met diepvries.
Overal op de muur bespeuren we platte spinnen , ongevaarlijk zegt Bernard. Ze zitten inderdaad de hele vakantie bijna altijd op dezelfde plaats, onbeweeglijk als hoorden ze tot de muurdecoratie.
Het is 18u00 en al stikkedonker . Voor we met het avondeten beginnen, inviteert Bernard Ignace in zijn stamcafé : “ to drink a Castle of two en to play pool with my local friends” Allez, Ignace mag al van de eerste avond proeven van het uitgaansleven hier in Chongwé, (en die ene keer vond hij al voldoende). Bernards vrienden vragen of hij zijn broer meegebracht heeft, Bernard hangt de komiek uit en zegt : how can he be my brother when he looks so ugly!
Ondertussen bereiden Lucy en ik het avondeten : Hele lekkere biefstuk, echte (filet pure) met aardappelen en tomaten. De tomaten worden niet gepeld ( wat de tropische geneesheer nochtans adviseerde, maar koopt Lucy niet alles in de shoprite ? ) Bernard is content met de zakjes vinigraite die we meebrachten.
Ik vertel over onze ervaring in Turkije toen Ignace en ik geveld werden door koorts en nen turista om U tegen te zeggen. Maar ja, Turken zijn moslims (en hebben een on-reine hand) , misschien daardoor … ? Lucy verslikt zich bijna en lacht in het vuistje : Anna , de huismeid is ook moslim …. Ik met mijne grote mond alweer … Moslimvrouwen kan je hier herkennen aan hun haarband : het zijn meestal enkel zij die hun haar bedekken.
We gaan niet te laat naar bed en hangen nog ons muskietennet op ( allemaal niet nodig maar we doen het toch maar )
Na een halfuurke is het tijd om op te stappen en begeven we ons naar de auto van Bernard. We ontdekken een heel bestofte auto met daarin boodschappen die Bernard in Shoprite, Manda hill kocht ; voor hij ons kwam afhalen : vlees, stokbrood, ander brood, water en melk. Bernard vertelt ons dat we nog wel zullen ontdekken hoe het komt dat zijn wagen van binnen en buiten onder het rode stof zit !We vertrekken naar Chongwé en rijden langs de great east road. Er is niet veel verkeer, we komen voorbij een grote groenteplantage waar reusachtige sproeiers het gewas besproeien. Even verder zien we een droog en verdord landschap met hier en daar hutten. Langs de weg lopen vrouwen en kinderen en zien we nu en dan een volgeladen vrachtwagen. Er is ook op regelmatige afstand politiecontrole : je kan je hier maar beter aan de wegcode houden.
Ignace vertelt Bernard dat onze dokter adviseerde om onze bloedgroep te laten onderzoeken zodat we van elkaar weten of we van of aan elkaar bloed kunnen geven wanneer dit tijdens deze reis nodig zou blijken. Zambia kent veel aids en je kan maar beter van een kennis bloed krijgen dan dat ze hier ongekend bloed in je aders laat stromen. Bernard ontnuchtert ons algauw : Bloedgroep, maar jongens toch, beziet dat hier een keer. Als je hier een ongeluk hebt en je bent dodelijk gewond, ja, vergeet het dan maar. Voor je hier de eerste de beste dokter te zien krijgt, ben je allang doodgebloed. Er zou veel lokaal volk naartoe komen kijken maar het zou best een tijdje duren voor het iemand in zijn hoofd zal krijgen om daadwerkelijk hulp in te roepen ! Allez, dat is dan alweer een hele geruststelling !
Eenmaal in Chongwé, het eerste dorp voorbij Lusaka slaan we bij het benzinestation linksaf : dit is een stoffige brede weg en we merken algauw hoe het komt dat er zoveel stof in en tussen de zetelspleten van de auto zit. Door de kleinste kieren komt het aan alle kanten de auto ingevlogen : onze bagage en de shoprite zakken hebben algauw dezelfde stoffige kleur als de wagen.Na enkele minuten zien we drie identieke huizen, het middelste zal voor een dagje of veertien ons logement worden. Rondom de tuin is er een hoog hekken en Bernard opent de rode poort om de oprit op te rijden. Lois en de hond Masiko begroeten ons. Lucy en Asante verschijnen in de deuropening. De ramen en de deur (voor en achterdeur) zijn extra beveiligd door tralies. Het eerste wat me opvalt zijn bidons met (in mijn ogen troebel) water. De bovenrand van het plastiek kleurt groen door de algen. Wat is hiervan de betekenis ?
Het huis is ruim, in de eetkamer staat een hele grote eettafel. In het salon staan een driezit en twee clubs, in deze ruimte zie je ze bijna niet staan. In de hoek van de kamer een park en het speelgoed van Asante. Er zijn drie slaapkamers en twee badkamers. Bernard heeft zijn eigen bureau met laptop (maar internet gebruiken is hier niet te doen : traag !!!!) In de Tv-kamer staat een superdeluxe tv-toestel met een massa videobanden en cd’s + een grote frigo met diepvries.
Overal op de muur bespeuren we platte spinnen , ongevaarlijk zegt Bernard. Ze zitten inderdaad de hele vakantie bijna altijd op dezelfde plaats, onbeweeglijk als hoorden ze tot de muurdecoratie.
Het is 18u00 en al stikkedonker . Voor we met het avondeten beginnen, inviteert Bernard Ignace in zijn stamcafé : “ to drink a Castle of two en to play pool with my local friends” Allez, Ignace mag al van de eerste avond proeven van het uitgaansleven hier in Chongwé, (en die ene keer vond hij al voldoende). Bernards vrienden vragen of hij zijn broer meegebracht heeft, Bernard hangt de komiek uit en zegt : how can he be my brother when he looks so ugly!
Ondertussen bereiden Lucy en ik het avondeten : Hele lekkere biefstuk, echte (filet pure) met aardappelen en tomaten. De tomaten worden niet gepeld ( wat de tropische geneesheer nochtans adviseerde, maar koopt Lucy niet alles in de shoprite ? ) Bernard is content met de zakjes vinigraite die we meebrachten.
Ik vertel over onze ervaring in Turkije toen Ignace en ik geveld werden door koorts en nen turista om U tegen te zeggen. Maar ja, Turken zijn moslims (en hebben een on-reine hand) , misschien daardoor … ? Lucy verslikt zich bijna en lacht in het vuistje : Anna , de huismeid is ook moslim …. Ik met mijne grote mond alweer … Moslimvrouwen kan je hier herkennen aan hun haarband : het zijn meestal enkel zij die hun haar bedekken.
We gaan niet te laat naar bed en hangen nog ons muskietennet op ( allemaal niet nodig maar we doen het toch maar )
1 opmerking:
Wel zo'n net om de beesten buiten te houden, zou bij mij zeker ook moeten.
Maar de grote vraag is natuurlijk waarom Ignace het al voldoende vond om na één keer het caféleven op te geven?
Een reactie posten