ZONDAG 17 AUGUSTUS

zondag 17 augustus

Het is bijtend koud als we ’s morgens om 05u30 vertrekken,maar dan ook BIJTEND KOUD. We deden onze warmste kleren aan maar ik trek nog vlug mijn KW aan (in hele foute kleuren : wit ; wit in de savanne = fou-out maar ’t kan mij niet schelen – ‘k heb veels te koud om mij iets van de kleurencode aan te trekken.) Er liggen ook bestofte dekens en iedereen heeft die al vlug om zich gewikkeld. De mensen aan de zijkanten zitten algauw voorzichtig aan een hoekje te trekken om meer deken naar zich toe te krijgen.
Rillende en bibberend komen we dan na een halfuurke het park binnen. De zon piept juist over de horizon en ’t wordt al enkele graadjes warmer. We zien massa’s olifanten, giraffes, zebra’s, pumba’s, en apen. Ook een enkele struisvogel , 2 buffels, impala’s en een koedoe.
De buffel is een van de big 5 en de gevaarlijkste. Het is het enige dier dat zonder waarschuwing aanvalt.
Bij de olifanten is het aangeraden om niet tussen de kudde geraken als ze aan het oversteken zijn. Op een veilige afstand wachten tot het hele peloton voorbij is, is de boodschap. Bij de waterplas zien we de ruggen van 3 nijlpaarden en liggen 3 krokodillen te zonnen.
Deze waterputten zijn kunstmatig , ttz in het droog seizoen wordt er water bij gepompt zodat de dieren daar kunnen komen drinken. Met het dieseltekort in Zimbabwe wordt dit een probleem en als het niet verbetert zal Zimbabwe zijn wild zien verdwijnen naar het Chobe park op de grens in Botswana. Het is ook een van de oorzaken van de massa’s olifanten hier – teveel want ze vernielen de bomen. Het zijn de enige dieren die slim genoeg zijn om op het geluid van de dieselmotoren water te vinden en ze hebben geen natuurlijke vijanden.
We are very lucky today, want we zien een luipaard. Hij ligt op 15 meter van ons vandaan te zonnen naast een afgekloven karkas. Hij is ons goedgezind want hij blijft liggen tot we onze foto’s kunnen maken hebben !
Rond 10u00 is de morning-drive over en verlaten we het park. De andere mensen die met ons meegingen logeren ook bij ons in het hotel : een Duitser die zich in een persoonlijke gids heeft “aangeschaft” om met hem door gans Zimbabwe te reizen : slim gezien met dat dieselprobleem hier. Het is echt een safari-aholic want hij was al in Chobe en gaat hierna nog naar Kruger Het is echt een toffe Duitser, hij laat de gids mee eten met hem in het restaurant. (niet zo gewoontjes hoor in die poepsieke dingen – de meeste blanken kijken best nog een beetje neerbuigend naar het plaatselijk personeel en blaffen ze nogal graag af als iets niet vlug genoeg gebeurt.) De andere passagiers zijn 3 Ierse meisjes die met een reisorganisatie Afrika rondreizen. Zij moeten geen visum hebben om in Zimbabwe rond te reizen
De safari-driver blijft mijn vriend niet want hij wil mij nen toer lappen ! Hij vroeg wie er deze namiddag meegaat met de evening-safari. Bij de Ieren en de Duitser zit dat al in hun hotelprijs inbegrepen maar wij gaan deze namiddag met de eigen bus in het park rondtoeren. Ik heb natuurlijk wel het toegangsbewijsje van 15 USD nodig of ik mag dat straks nog eens betalen maar meneer den driver weet van niets. Hoe….en gisterenavond dan…toen zei je toch…..neen, neen, dat heb ik helemaal verkeerd begrepen…..dat zullen we dan nog wel ne keer zien sè… Als ik ga checken in het infokantoortje heb ik geluk, ’t is weer hetzelfde mannetje van gisterenmiddag en toen had hij precies ook al een boontje voor ons. (het was ook hij die Francis naar ons toe stuurde). Na mijnen uitleg was het vlug in orde en gaf de driver ons het toegangsbewijs. Well done zei de Duister. Vind ik ook, dank je.

Terug in het hotel besluiten we te gaan zwemmen. Lois ziet dat volledig zitten en Asante wil natuurlijk ook. Bernard is er nog niet zeker van maar na ons aandringen schiet hij ook in zijn zwembroek. We voelen ne keer met onze kleine teen: oeieoeie, we kunnen evengoed in een regenput springen : STEENKOUD is dat water. Sorry hoor Bernard, maar Ignace en ik hebben deze morgen al genoeg gebibberd. Ja, en Bernard heeft het zitten want Lois vind het natuurlijk absoluut niet koud en Asante wil dan natuurlijk ook….brrrr na een halfuurke is het verzekers maar een klein viske meer in B’s broek.
’s Namiddags nog eens een safarieke maar buiten een kariboe en de biri biri’s zien we niets nieuws. Aan de waterplas is het leuk om even te blijven staan. Er zijn nu massa’s olifanten mét kleintjes die een modderbad nemen. Een paar apen komen hen storen en de olifanten jagen ze weg door met hun oren te wapperen en luid te trompetten. De nijlpaarden liggen nog altijd op dezelfde plaats als deze morgen.
We ontmoeten onze “sympathieke” game-driver van deze morgen met de Ieren en de Duitser. We vragen of ze andere dieren zagen dan deze morgen: ja, een hygiena maar dan buiten het park. Amai , en dat voor 50 USD. Safari, mooi en leuk om eens mee te maken maar toch wel duur hoor !
Na een paar castletje rijden we op ons gemakse weer naar het hotel. Het is al stikdonker. Alhoewel Bernard maar 40km/uur rijdt, zien we plots een grote muur voor ons…overstekende olifanten …we zaten er bijna tegen….vlug kijken waar de rest van de kudde is en achteruit zodat we er niet middenin geraken !
’s Avonds genieten we nog maar eens van een uitstekend avondmaal. Ik maak er kennis met het kamermeisje ( vrouw van 35). Ze vertelt hoe moeilijk het leven geworden is nu Mugabe de blanken uit zijn land verjaagd heeft. Het loon dat ze hier verdient gaat volledig naar het schoolgeld van haar tienerkinderen. Om te leven zijn ze aangewezen op wat haar man verdient die hier en daar een beetje klust. Het is bijna niet te doen en er zijn niet veel dagen dat ze comfortabel kunnen leven maar school voor haar kinderen vindt ze het allerbelangrijkste. In 1993 werd het hotel opgericht en toen werkten ze hier met 65 mensen. Nu zijn er nog 10. Zij was in die goede tijd diensthoofd van 15 kamermeisjes en is nu nog alleen over voor alle lodges.

Als we terug keren naar onze boomhut laat de nachtwacht ons nog eens goed verschieten. Hij zit nu op een lichtpaaltje maar doordat het licht naar beneden schijnt om het paadje te verlichten, zien we hem dus absoluut niet zitten. Bij “good evening” wippen we weer een meter omhoog !