Nog steeds geen elektriciteit. We warmen het water op een houtskoolvuurtje, buiten. Als er straks nog geen elektriciteit is , zal ook de vis erop klaargemaakt worden. De vis, hoe zou het daarmee zijn na 18 uurkens zonder frigo ? Lucy bekijkt de ogen en besluit dat er 2 niet meer goed zijn, die zijn voor Masiko , de hond. De andere worden schoongemaakt door Anna, buiten op de regenput. De koppen krijgen zij en Godfrey straks mee naar huis.
We wandelen naar de markt om inkopen te doen voor vanavond. De markt , dat zijn ook enkel stenen huisjes waarvan de luifel ‘s morgens en ’s avonds kan open en dicht gemaakt worden. De stokkage staat binnen. Er staan ook enkele losse kraampjes : dat zijn voor de occasionele verkopers en er is ook een overdekte hal waar groenten en fruit in lange rijen uitgestald worden.
Ik koop er kleine zambiaanse zoete bananen, 300 KW, dat is dus local price ! Achter mij staan lachende pubers iets in het zambiaans te brabbelen en luid te lachen. Sympathieke en vriendelijke mensen toch hé. Lucy haalt mij algauw weer naar de werkelijkheid : ze staan mij uit te lachen met mijn korte rok : “ als ze zich nog een klein beetje bukt, zien we haar billen !”
Daarna wandelen we naar het “middelbaar” : twee lokalen : in het eerste is de turnles aan de gang. In het tweede ontmoeten we de leraar die ons uitlegt hoe je 1258 met 365 vermenigvuldigd. Er ontstaat een hele lange rij waar hij cijfers doorstreept om dan met een hele omweg tot het resultaat te komen, bizar en heel ingewikkeld. We tonen hem voor hoe wij het doen en hij vind onze methode blijkbaar even ingewikkeld als wij de zijne.
Op de terugweg ontmoeten we Wazoina, de broer van dokter Banda die naast Bernard woont. Hij zegt dat ik mijn geld beter moet wegsteken, dat hij zo de 20 € kan zien zitten en dat we zelfs in Chongwé bestolen kunnen worden. Allé , we zijn het hier dus al goed gewoon, in vgl met onze aankomst : geen haar op mijn hoofd dat er dan aan dacht om geld zichtbaar uit mijn beugel te halen , en kijk nu.
Vandaag bezoeken we ook de locale school : jammer, het is hier ook vakantie dus zien we de werking ervan niet. Een gebouwtje is de slaapzaal : stapelbedden , heel dicht bij elkaar gezet om zoveel mogelijk kinderen te slapen te leggen. De kleuters worden ook in datzelfde gebouw opgevangen. De kinderen die in de omgeving van het schooltje wonen komen hier om de dagelijkse watervoorzieningen voor hun familie.
Tijdens onze wandeling zien we veel hopen stenen waarnaast dan weer kleinere keitjes liggen. Ook hier zijn er blijkbaar mensen die naast hun dagtaak nog “gravée” maken.
Bij chongwé river zien we drie vrouwen met baby’s op hun rug vissen… ze vragen Lucy in de lokale taal of we hen geen geld kunnen geven. De visjes die ze hier vangen (als ze geluk hebben) zijn hun aanvulling voor de nsima vanavond.
Als we terug naar huis keren, zien we jongens die vuur gemaakt hebben. Dit is hier ook een dagelijks terugkerend fenomeen. Ze doen dit om kleine dieren te pakken, ook als aanvulling bij hun nsima. Omdat het nu droog seizoen is, gaat het vuur heel snel. Zo snel dat de bomen tussen het dorre gras gewoon overeind blijven, het vuur waait er gewoon over. Dit keer hebben ze de brand wel heel dicht bij de huizen aangestoken en Lucy maakt zich kwaad waarna er een beetje heen en weer gescholden wordt.
We zoeken ons een weg tussen het kleine zandweggetje tussen de vlammen.
S’ avonds eten we de vis met nsima. Heel lekker, en van niets geen last gehad. De nsima eten we als de locals : met de handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten