WOENSDAG 13 AUGUSTUS

WOENSDAG 13 AUG 2003

Vandaag halen we de minibus waarmee we op reis gaan op in Lusaka. We zullen ook Chilekwa’s broer (zambiaanse uit De Haan) zoeken om hem het geld te overhandigen dat ik uit België van zijn lieve zus meekreeg.
In het dorp klimmen we in een blauwe bus. We zitten achteraan en wachten geduldig tot hij proppensvol is. Dan pas kan hij vertrekken. Het is warm en toch dragen de meeste zambianen mutsen en truien want voor hen is het hier nog winter. Vooral de kinderen vergapen zich aan ons. Onderweg krijgt Bernard een telefoontje van Chilekwa’s broer. Alle hoofden, nu ook deze van de volwassenen draaien zich om en volgen het gesprek. De ontmoetingsplaats wordt afgesproken, hij zal op ons wachten aan de post. We kunnen hem herkennen aan zijn sandalen en T-shirt. Bernard zegt hem dat wij hem moeilijk zullen zien omdat gans Lusaka rondloopt op sandalen en in T-shirt. Hij zou beter uitkijken naar ons want drie mzungu’s aan de post zullen allicht vlugger opvallen dan 1 zambiaan op sandalen. Omdat Bernard het “scheldwoord” voor blanken gebruikte komen onze medereizigers niet meer bij van ’t lachen.

Als we Lusaka naderen valt mij de vele reclame voor Japan op : zij hebben hier een tijdje geleden in de wegen geïnvesteerd.

Als we bijna op onze bestemming zijn wordt onze bus tegengehouden ( en niet alleen de onzen) door de politie. Er is grote controle. De meeste bussen rijden onverzekerd en in heel slechte staat rond en er wordt ook nogal eens gefoefeld met geld. Als je onze bus bekijkt, kan je ook een groot gat in de carrosserie ontdekken maar dat is nog niets. Lucy reed al eens mee met een bus die onderweg de bodem verloor ! We wachten een hele tijd ( dat is ook iets dat je hier heel goed leert : geduld hebben….’t Is een cliché maar niet gelogen) en overleggen dan wat we het best kunnen doen. We zullen maar te voet verder gaan en misschien een taxi kunnen tegenhouden. Als we de weg willen oversteken en de lokale politie de drie mzungu’s ontdekt mogen we zowaar terug op de bus stappen en als enige vertrekken…was dat de reden of was de chauffeur al gecontroleerd en goed bevonden ? We hebben er het raden naar.
Aan de post staan we een beetje heen en weer te draaien en moeten we voortdurend handelaars met uurwerken en armbandjes en postkaarten afschepen. Dan komt er uiteindelijk iemand die Bernard aanspreekt. Bernard overhandigt het geld, Steven bekijkt het zegt “hmmm” en is weer verdwenen… .. geen dankjewel, precies of ’t is hier de mode om ne keer vlug 700 euro mee te nemen en eerlijk af te geven aan een persoon die je niet kent.

In de bank wisselen we geld : 200 USD = 880000 Kw. Bernard is nog niet op de hoogte van de euro want toen hij vertrok was het nog in Belgische frank. In de bank zien we aan de raid dat Euro’s zeer gegeerd zijn : je krijgt 5300 kw voor 1 € ! Het was dus eigenlijk niet nodig dat we dollars meebrachten alhoewel hier nog veel in dollars verhandeld wordt maar op de meeste plaatsen kan het evengoed in Euro’s en krijg je meer voor je geld.

We brengen een bezoekje aan Kampwala market. De markt hier in Lusaka is best groot, je kan er gerust in “verdwalen” in de hele nauwe steegjes…het was erg leuk om te zien hoe alles volgebouwd is, alles wordt gemaakt ter plaatse : ijzeren ketels, kasten, zetels, kleren. ( de kleren worden gemaakt met van die oude oma-naaimachines). Door de verschillende bereidingen hangen er vreemde geurtjes (zeg maar gerust dat het er echt stinkt!!!!) en stikt het er van de vliegen. We kopen een hemd voor Ignace (20000 kw), een sitenga (12000kw)en een riem (20000kw). Snoepjes (sugi’s) leggen ze in piramidetjes van drie om te verkopen. De mensen bergen ’s avonds hun waren op in de stenen huisjes en beginnen ’s morgens van voor af aan.

We ontmoeten Joy in de “Fairview” , ze vraagt Bernard geld voor haar school : 80000 kw.

Nadien halen we het minibusje (100 USD/dag) op waarmee we naar Zimbabwe zullen reizen.

Lunchen doen we in Shoprite, Manda Hill. Europa binnen Lusaka : veel blanken en Indiërs. Er is een grote Delhaize waar je alles kan kopen, we kopen vruchtendrankjes en koekjes voor onderweg in de bus. Alles is even duur als bij ons. De rode wijn is heel duur : tussen de 50000 en 70000 kw. Ignace vind een flesje van 16800 kw en dat lijkt mee te vallen. De “delhaize” is omringd door een hele chique en gezellige Ierse pup, een hamburgertent, cd winkel + videoshop, fotograaf, grote apotheek, bakker waar je verschillende soorten brood kan kopen,… grote luxe in dit land.

Lucy heeft iets speciaals voor ons klaargemaakt : zoete aardappelen, broccoli en een soort pompoen , overgoten met room en in de oven bereid. Lekker !!! We eten er gebakken kip bij. Lucy kocht deze vanmorgen op de markt : 15000 kw. Godfrey heeft die geslacht en geplukt. Hij kreeg de lever mee naar huis want niemand lust die. Lucy eet de poten, de poepe en de maag.
Ze kocht ook een rietstengel en leert mij hoe je die eet. (afkauwen eigenlijk en dan proef je de suiker. Ik heb er verzekers nog niet te veel verstand van want krijg ook nogal veel vezels in mijn mond.)

Ik wil een bad nemen maar er is geen warm water : er komt een klein pisstraaltje koud water uit de kraan en bij 10 cm is mijn geduld op. Ja, geduld moet je hier wel hebben…en heb je het niet, dan krijg je het wel!! Ondertussen liet ik een pan water koken maar nu ik het bij die 10 cm giet is het water toch nog aan de frisse kant. Brrr ….’t Wassen was weer in “speed” versnelling …Nooit gedacht maar dat is dus iets wat ik hier het meeste mis , een boordevol heet bad om het rode stof af te spoelen!

Kan je je voorstellen hoeveel tijd het de mensen in de hutten kost om in hun dagelijkse hygiëne te voorzien. Zij moeten nog water halen bij een van de gezamelijke pompen in het dorp. Met deze bidons keren ze dan terug naar hun hut waar het wassen van kind en gezin kan beginnen. Ze doen dit buiten met een teiltje water (opgewarmd op kampvuur (in onze ogen toch) of als ze het een beetje beter hebben op een charcool-burner. Op de foto kan je zien dat Lucy die ook nog wel eens gebruikt want net als het water wordt ook de elektriciteit nu en dan afgesloten.


Anna doet de “laundry” voor ons : 5000 kw. Ze wast alles met de hand met een groot stuk ( een staaf eigenlijk) marseillezeep. Op onze rondreis zie je die ook overal te koop liggen (in elke supermarkt of winkel)